داستانک محرم9/ نگاه - خبرآنلاین

روی زمین که افتاد با چشم خونی یک نگاه به نهر می کرد و یک نگاه به خیمه ها... یک نگاه به نهر و یک نگاه به خیمه ها...
زیر لب به رود گفت: اگر آقایم اجازه می داد یقه ات را می گرفتم تا در خیمه رباب می بردمت.

1717

نظر

توضیح لیلا اوتادی درباره مضمون یکی از اشعارش در واکنش به انتقاده

توضیح لیلا اوتادی درباره مضمون یکی از اشعارش در واکنش به انتقادها

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، لیلا اوتادی با انتشار متن یکی از اشعارش در اینستاگرام، به انتقادها نسبت به محتوای این اثر واکنش نشان داد و نوشت: «دوستان عزیزی که میخوان بدون علم در زمینه شعر نظر بدن لطفا یاد بگیرن حداقل از رو درست بخونن که سبب خنده مارو فراهم نکنن. برای عزیزانی که متوجه نشدن و دایرکت درخواست دادن توضیح میدم که مضمون شعر (زیریک سقف)توصیف زورگویی واقتدار بیش از حد یکی از طرفین و یکی نبودن زوج‌های جامعه مون هست که در نهایت سردی و طلاق عاطفی و زندگی اجباری رو به همراه داره...امیدوارم درست خونده و فهمیده بشه ولذت ببرید.»

در هفته‌های گذشته و پس از انتشار اولین خبرها از چاپ کتاب این بازیگر، انتقادات فراوانی درباره ورود بازیگران به عرصه‌های غیرتخصصی صورت گرفت که بازتاب‌های فراوانی در فضای مجازی داشت.

258243

نظر

توصیه مهم یک شاعر درباره عاشورا و امام حسین (ع)

شعر عاشورایی در گذر زمان و باتوجه به تغییر و تحولات سیاسی، اجتماعی دستخوش تغییرات فراوانی بوده است. برای مثال از ابتدای دوره صفوی و روی کار آمدن این حکومت نگاه به شعر عاشورایی به کلی تغییر کرد، به نحوی که عده‌ای مبدا شعر عاشورایی را از صفویه درنظر می‌گیرند؛ با این حال گشت‌وگذار در میان شعر شاعران پیش از صفویه، بیانگر آن است که موضوع عاشورا بعد از واقعه مورد توجه تمامی شاعران مسلمان بوده است.

اسماعیل امینی، شاعر و مدرس دانشگاه درباره شروع فعالیت شعر عاشورایی می‌گوید: شعر عاشورایی از روزگار واقعه شروع شده و در خود میدان جنگ نیز برخی گفت‌وگوها با شعر بوده است. بعدها نقل وقایع هم با شعر انجام شده است؛ چراکه ترس از تحریف وجود داشته است. در آن دوران به دلیل آنکه دستگاه تبلیغاتی بنی‌امیه قوی بوده، هم کسانی که در میدان حضور داشتند یا طرفدار امام حسین (ع)‌ و شهدای کربلا بودند از ترس اینکه وقایع و شخصیت‌ها تحریف نشوند، نقل وقایع می‌کردند و تاریخ منظوم می‌گفتند. بخشی از مقتل هم که به دست ما رسیده به شکل منظوم است.

او ادامه داد: بعدها که این وقایع در تاریخ ثبت شد و خطر تحریف وقایع از بین رفت، نقل وقایع کمتر شد و در شعرها به صورت تلمیح به واقعه کربلا پرداختند؛ البته هرکس از منظر خود به بیان این واقعه می‌پرداخت. فرض کنید اگر شاعر اهل عرفان بود، تفسیر عرفانی می‌داد. اگر اهل حماسه بود، تفسیر حماسی و اگر اهل تاریخ بود، تفسیر تاریخی ارائه می‌داد. برای مثال مولوی با مصرع «کجایید ای شهیدان خدایی» شروع می‌کند و بعد تفسیر عرفانی می‌دهد و می‌گوید «در آن بحرید کاین عالم کف او است».

امینی افزود: اختلافات فقهی از ابتدا بوده؛ اما درباره ماجرای شهدای کربلا تقریبا همه شاعران بزرگ شعر دارند. چه شعرهای مستقل و چه شعرهایی که به شکل تلمیح، اشاره و ارجاع. از یک روزگاری چون مراسم رسمی عزاداری رایج می‌شود، شعرهایی هم که مناسب این مراسم است بیشتر می‌شود. یعنی گرایش تفسیر عرفانی و حکمی از واقعه عاشورا به سمت مرثیه گفتن می‌رود؛ البته در روزگار آغار هم مرثیه بوده است. برای مثال سیف فرغانی مرثیه دارد و می‌گوید: «در گریه سخن نکو نیاید/ من می‌گویم شما بگریید.» سیف برای قرن هفتم است و مرثیه دارد اما حرف این است که با گذر زمان مرثیه غلبه پیدا کرده است.

امینی در توضیح تاثیر سلیقه مخاطب روی شاعر گفت: مخاطب شعر روی سلیقه شاعر تاثیرگذار است. یک زمان مخاطب اهل بلاغت، زبان و شعر است، طبیعتا شعر هم در همان سطح سروده می‎شود؛ اما زمانی که مخاطب را آدم‌های معمولی که اهل مطالعه نیستند، تشکیل می‌دهد، بدون شک زبان ساده‌تر می‌شود و خالی‌ از بلاغت و سختی‌های زبانی است.

او ادامه داد: واقعه عاشورا یکی از پشتوانه‌های فرهنگی و دینی شیعه است؛ شاید هم مهم‌ترین پشتوانه باشد. حال سوال من این است که این پشتوانه ارزشمند را ما می‌توانیم برای هر چیزی مصرف کنیم. مثلا برای دعواهای سیاسی و جناحی و انتخاباتی یا برای اتفاقات روزانه؟ متاسفانه من از این موارد کم ندیده‌ام. طرف می‌گوید اگر طرفدار امام حسین (ع) هستید به فلانی رای دهید. این کار غلط است که در شعر و نوحه‌ها هم رایج شده است. من دیدم در مراسمی در حال سینه‌زنی می‌گویند که به فلانی رای دهید. این کار غلطی است؛ چراکه ما نباید سرمایه ارزشمندمان را خرج امور روزمره کنیم؛ بلکه باید خودمان را خرج آن سرمایه، یعنی عاشورا و امام حسین (ع) کنیم.

این مدرس دانشگاه با اشاره به فعالیت‌های شاعران جوان اظهار کرد: متاسفانه مطالعه بچه‌های جدید نسبت به قدیمی‌ها کمتر است. این‌ها مقتل، تاریخ و قرآن نمی‌خوانند و از دانش اندک خود توقعات زیادی دارند. وقتی من قرآن، نهج‌البلاغه، مقتل و تفسیر نمی‌خوانم، بدون شک چیزی در شعر نمی‌توانم بگویم و همه چیز همین زبان روزنامه‌ای و اینترنتی می‌شود.

57243

نظر

انتقاد ابراهیم حسنبیگی از نحوه پرداختن صداوسیما به مفاهیم دینی

انتقاد ابراهیم حسن‌بیگی از نحوه پرداختن صداوسیما به مفاهیم دینی

این نویسنده درباره ادبیات دینی و کتاب‌سازی در این‌ حوزه اظهار کرد: مسائل دینی پیش از این‌که ما وارد عصر مدرن شویم عموما از طریق خانواده‌ها، روحانیون و مساجد و با ابزارهای خیلی محدود و سنتی منتقل می‌شد، اما در دنیای کنونی راه‌های فراوانی برای تبلیغ و آموزش آموزه‌های دینی برای بچه‌ها وجود دارد، مانند تلویزیون، تئاتر، سینما و کتاب. در بخش کتاب علاوه بر کتاب‌های دینی که اهل فن می‌نویسند، یکی از راه‌های موثر تبیین مسائل دینی از طریق داستان و رمان برای بچه‌ها است.

او افزود: پیش از انقلاب به نوشتن داستان و رمان دینی کمتر توجه می‌شد و نویسنده‌های کمی بودند که سعی داشتند در داستان‌های‌شان به این‌ موضوع توجه داشته باشند. اما بعد از انقلاب این موضوع مورد توجه قرار گرفت و ناشران زیادی هم تمایل داشتند تا کارهای تخصصی برای کودکان منتشر کنند. تعدادی از نویسنده‌ها هم سعی کردند مسائل و مفاهیم دینی را در داستان‌های‌شان بیاورند.

حسن‌بیگی در ادامه گفت: متأسفانه بخش قابل توجهی از انتقال مفاهیم دینی به صورت مستقیم‌گویی است؛ فرض کنید نویسنده واقعه کربلا را عینا به زبان ساده برای کودکان در کتابش می‌آورد؛ اتفاقی که در همه منابع آمده و صدا و سیما نیز هر سال آن را تکرار می‌کنند. شاید این موضوع در جای خود با ظرافت انجام بشود و مورد قبول باشد، اما چیزی که اهمیت این کار را بیشتر می‌کند، در قالب داستان و غیرمستقیم بیان کردن آن است. اکثر کتاب‌های دینی ما به زندگی پیامبران، ائمه (ع) و رویدادهای دیگر برمی‌گردد و در حوزه شعر، داستان و رمان کمبود کتاب داریم و نویسنده‌ها کمتر تلاش کرده‌اند تا این مفاهیم را در قالب شعر و داستان بیان کنند، بخصوص در حوزه کودک.

او خود نویسنده‌ها و حاکمیت را عامل کم‌توجهی به این حوزه دانست و خاطرنشان کرد: حاکمیت در حوزه فرهنگ متولی فرهنگ‌سازی و ترویج دین است. حاکمیت مساجد را تجهیز می‌کند، تعداد آن‌ها را افزایش می‌دهد و روحانیت را تربیت می‌کند تا به تبلیغ آموزه‌های دینی بپردازند، همه این‌ها در جایگاه خود لازم است اما حاکمیت در حوزه ترویج داستان‌های دینی و تبلیغ آن‌ها کاری نکرده‌، همچنین از نویسنده‌ها نیز حمایتی ندارد. شاید یکی از دلایل کم‌توجهی نویسنده‌ها این است که از آن‌ها حمایتی نمی‌شود. حاکمیت می‌تواند این کتاب‌های دینی را با قیمت پایین و کیفیت بالا در دسترس همگان قرار دهد و وقتی این کارها صورت نمی‌گیرد نمی‌توان انتظار داشت کتاب‌های دینی با کیفیت بالا و به سهولت در اختیار مخاطبان قرار بگیرد. عنصر تبلیغ هم که عنصر مهمی است و در دست حاکمیت است در این بخش فعال نیست.

نویسنده رمان «محمد(ص)» و «قدیس» درباره آسیب‌هایی که متوجه ادبیات دینی است مانند وارد شدن خرافات به این حوزه، بیان کرد: خرافه موضوعی است که در طول تاریخ همراه دین بوده است، عده‌ای ناخواسته برای تأثیرگذاری حرف خود یا تأثیرگذاری موضوع مدنظرشان مانند عاشورا یک‌سری اضافات به واقعیت‌های تاریخی داشته‌اند. این اتفاق در طول تاریخ افتاده است، بخصوص در عصر صفویه ما شاهد نفوذ فراوان خرافه در واقعه کربلا بوده‌ایم. البته برخی از علما مانند مطهری و شریعتی به آن پرداخته‌ و خواسته‌اند در نوشته‌های‌شان این بدعت‌ها را کنار بگذارند.

حسن‌بیگی در ادامه اظهار کرد: ادبیات هم می‌تواند از این خرافه‌ها تأثیر بگیرد، بخصوص نویسنده‌هایی که فکر عمیقی ندارند و نخواسته‌اند سره از ناسره را جدا کنند و هرچیزی را که بین عامه بوده و در کتاب‌های غیرعلمی وجود داشته در داستان‌های‌شان آورده و ترویج داده‌اند. به نظرم این به عهده نویسنده است که وقتی می‌خواهد کاری را انجام بدهد نسبت به موضوع آگاهی و بینش داشته باشد و مطالب اصیل، نو و چیزهایی را که کمتر گفته شده در داستان‌های خود مطرح کند نه مسائلی را که مکررا گفته شده و چه بسا آن‌ها آمیخته به خرافات هم باشند. نقش نویسنده در این امر مهم است. از طرف دیگر حاکمیت می‌تواند با ممیزی کاری کند تا هر چیز خرافه‌ای را به نام دین به مردم قالب نکنند، اما ممیزی در این بخش فعال نیست زیرا در فرهنگ عمومی و دینی‌مان خرافه‌ها بسیار تکرار شده‌اند.

241243

نظر

سروده افشین علا در باره امام شهیدان

ای بی‌کفن که بر کفن خلق، نام توست

شاهی اگر نشسته به تختی، غلام توست

سرچشمه شهامت و آزادگی، حسین!

از ارتفاع حنجره تشنه کام توست

هر جا که جاده‌ای و سواری و مقصدی است

درگیر شرم، از سفر ناتمام توست

زخم از ستاره بر تنت افزون و آسمان

با سیل اشک در صدد التیام توست

آتش چگونه شرم ندارد ز سوختن